Widzimy pilną potrzebę szkolenia przynajmniej części opiekunów, aby osoby starsze tracące wzrok, do których trafiają, otrzymywały wartościową pomoc. A nikt nie nauczy

ich tego lepiej, niż sami niewidomi. Kursy dla opiekunek omawiają niepełnosprawności skrótowo, wśród wielu innych tematów, opisowo, z niewielu ćwiczeniami w sali szkoleniowej, bez ćwiczeń z podopiecznymi. Nie znamy przypadku prowadzenia takiego kursu przez osobę niewidomą. Nie znaleźliśmy też przykładów prowadzenia specjalnych szkoleń tematycznych dla opiekunów seniorów przez organizacje osób niewidomych. Nowy jest model przekazywania wiedzy, opiekunki mają nie tylko zdobyć wiedzę ale i przekazać ją innym. Istotne jest też uwzględnienie różnych perspektyw w trakcie opracowywania materiału - opiekunki będą aktywnie uczestniczyć w tworzeniu materiałów edukacyjnych (instrukcji) dzięki czemu mogą zwrócić uwagę na kwestie, które dla osób niewidomych sprawnie poruszających się w swoim otoczeniu są już oczywiste, a przez to nie są postrzegane jako coś czemu warto poświęcać uwagę w trakcie instruktarzu. Ważna jest zmiana podejścia do osób niewidomych / słabowidzących - zamiast standardowego i najbardziej powszechnego podejścia „wyręczania” na „bycie przewodnikiem” i naukę odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Istotna jest podmiotowa rola osób niepełnosprawnych w projekcie: jasne jest, że tutaj to niewidomi przekazują wiedzę, a opiekunki się uczą. W tej filozofii niczego się nam nie „daje” – to my dajemy. Nie jest naszym zamiarem kreowanie nowej roli/stanowiska lecz w trosce o poczucie bezpieczeństwa i komfortu, podnoszenie kompetencji osób mających już silna relację z osobami niepełnosprawnymi. Niewidomi beneficjenci (lub słabowidzący) Projektu wezmą udział w zajęciach (zadaniach) wymienionych zdaniu trzecim sposobu realizacji pierwszego celu szczegółowego.