Niepełnosprawność wzroku zmienia całe życie. Niewidomi inaczej zalewają herbatę, zastawiają stół, układają ubrania, sprzątają. Inaczej poruszają się po domu i na ulicy. Inaczej używają smartfona, komputera, czytają książki. Zawodowi opiekunowie niedowidzących seniorów

powinni wiedzieć dość, by nie zaburzać ich specyficznego „warsztatu życia”, i pokazywać nowe rozwiązania. Opiekunowie trafiający do seniorów,z którymi mamy kontakt (w ramach usług OPS, DPS lub otwartego rynku), nie potrafią tego. Nie dostają tej wiedzy ani na kursach, ani przez wymianę doświadczeń w firmie. Mimo dobrych chęci reorganizują przestrzeń bez pytania, nie potrafią chodzić z niewidomym, ignorują prośby co do zakupów, wyręczają zamiast pokazać, próbują karmić łyżeczką. W naszym projekcie nauka odbywa się w siedzibie Fundacji i w domach beneficjentów ostatecznych, a w salach szkolnych, na żywych przykładach. Uczącymi są „doświadczeni niewidomi”, mogący wyjaśnić czemu robią to, co robią. Taki sześciomiesięczny proces interakcji zapewni dużo lepszy transfer i utrwalenie wiedzy, niż typowe 2-dniowe szkolenia.seniorów niewidomych/niedowidzących. Ma również zmniejszyć ilość występujących w tym środowisku depresji egzogennych. Reasumując, poprzez podwyższenie kwalifikacji wcześniej opisanych opiekunów/opiekunek o zaznajomienie ich z specyficznymi potrzebami niewidomych seniorów i o umiejętność radzenia sobie z tymi potrzebami. Jej głównym celem jest przywrócenie opisanych wcześniej seniorów do aktywnego życia w społeczeństwie. Właściwie ostatecznymi odbiorcami naszej innowacji będą seniorzy inwalidzi wzroku. Projekt będzie realizowany w Gdyni i w Sopocie.